Deze Frans-Algerijnse artieste mag dan voorlopig misschien iets bekender zijn vanwege haar fraai geïllustreerde kinderboekjes, ze heeft ondertussen toch ook als zangeres en liedjesschrijfster een prima parcours achter de rug. Ik geef toe: hier bij ons horen we slechts mondjesmaat iets over artiesten met haar achtergrond, al zou dat in tijden van globalisering geen probleem meer mogen zijn. Decennia geleden moesten we, als we een elpee van bijvoorbeeld Djurdjura of Maurice El Medioni wilden kopen, naar erg gespecialiseerde winkels in Brussel of Valenciennes, maar vandaag is zowat alles met enkele simpele muisklikken te vinden. Waarom ik dat schrijf? Omdat ik het vreemd blijf vinden dat wij hier in dit land toch wel heel erg op Engelssprekende artiesten gericht zijn en daardoor alleen al een pak dingen nooit te horen krijgen, die nochtans de moeite van het beluisteren waard zijn.

Neem nu dus Syna Awel: haar muziek laaft zich aan verschillende bronnen, maar heeft zeer zeker flink wat voeling met haar Kabylische komaf. De dame woont al heel lang in het zuiden van Frankrijk en bedrijft een soort muziek die ergens midden in de omschrijving pop-folk-soul-afrobeat-salsa ligt en dus niet meteen voor één gat te vangen is. Deze debuutplaat -ze duurt niet veel meer dan een half uur- bevat tien eigen composities van Syna, die beelden, verhalen, dromen uit haar eigen beleving of verbeelding in liedjesvorm gegoten heeft en die is gaan opnemen met een aantal competente, waarvan Karim Ziad voor mij de meest bekende naam is.

Dit is erg radiovriendelijke en toegankelijke muziek en de teksten van de liedjes staan in vertaling in het CD-boeje, zodat al wie een beetje Frans kent, kan begrijpen waarover Syna zingt. Dat zijn de dingen die elk van ons bezig houden: de liefde, Jet Leven, het ouderschap, de manier waarop wij Westerlingen onszelf de dood in rennen, ballingschap en tutti quanti. Ook Amcic, de kat uit één van de verhalenbundels van Syna, komt aan bod en Syna komt uit de plaat naar voor als een rijpe, wijze vrouw, die weet wat er in de wereld te koop is en die haar dubbele nationaliteit omarmt en als een verrijking beschouwt.

Ik denk dat menigeen daar nog wat kan van leren en, al neigt de muziek me soms een tikkeltje te nadrukkelijk naar de pop, toch vind ik dit een fijne plaat, want er wordt goed gespeeld, prima gezongen en je wordt hier haast vanzelf vrolijk van. Mag dat? Jazeker ! Het is zelfs warm aanbevolen !

(Dani Heyvaert)